در بزرگترین مطالعه ای که تا به امروز برای درک رابطه بین فعالیت بدنی معمولی و آمادگی جسمانی انجام شده است، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون (BUSM) دریافته اند که مدت زمان بیشتری برای انجام ورزش (فعالیت بدنی متوسط تا شدید) و کم متوسط زمان صرف شده است. سطح فعالیت (گامها) و زمان کمتری که به صورت بیتحرک سپری میشود، به آمادگی جسمانی بیشتر ترجمه میشود.
متیو نایور، نویسنده مسئول توضیح داد: "با ایجاد رابطه بین اشکال مختلف فعالیت بدنی معمولی و اقدامات دقیق تناسب اندام، ما امیدواریم که مطالعه ما اطلاعات مهمی را ارائه دهد که در نهایت می تواند برای بهبود آمادگی جسمانی و سلامت کلی در طول زندگی استفاده شود." MD، MPH، استادیار پزشکی در BUSM.
او و تیمش تقریباً 2000 شرکتکننده از مطالعه قلب فرامینگهام را مطالعه کردند که تحت آزمایشهای جامع ورزش قلبی ریوی (CPET) برای اندازهگیری «استاندارد طلایی» آمادگی جسمانی قرار گرفتند.اندازهگیریهای آمادگی جسمانی با دادههای فعالیت بدنی بهدستآمده از شتابسنجها (دستگاهی که فرکانس و شدت حرکت انسان را اندازهگیری میکند) که به مدت یک هفته در حدود زمان CPET و تقریباً هشت سال قبل از آن استفاده میشد، مرتبط بود.
آنها دریافتند که ورزش اختصاصی (فعالیت بدنی متوسط تا شدید) موثرترین کار در بهبود تناسب اندام است.به طور خاص، ورزش سه برابر موثرتر از پیاده روی به تنهایی و بیش از 14 برابر موثرتر از کاهش زمان بی تحرکی بود.علاوه بر این، آنها دریافتند که زمان بیشتر صرف ورزش و گام های بلندتر در روز می تواند تا حدی اثرات منفی بی تحرکی را از نظر آمادگی جسمانی جبران کند.
به گفته محققان، در حالی که این مطالعه به طور خاص بر رابطه فعالیت بدنی و تناسب اندام (به جای هر پیامد مرتبط با سلامتی) متمرکز بود، تناسب اندام تأثیر قدرتمندی بر سلامتی دارد و با خطر کمتر بیماری های قلبی عروقی، دیابت، سرطان و مرتبط است. مرگ زودرس.نایور، متخصص قلب در مرکز پزشکی بوستون، گفت: «بنابراین، انتظار می رود درک بهتر از روش های بهبود تناسب اندام، پیامدهای گسترده ای برای بهبود سلامت داشته باشد.
این یافته ها به صورت آنلاین در مجله قلب اروپا منتشر شده است.
زمان ارسال: مارس-22-2023